ตัวเธอเองคงเข้าใจว่าฉันเองก็แค่ของตาย
ทำอะไรไม่ค่อยแคร์ใจฉัน
เจ็บมานาน เก็บมานาน ได้เวลาที่ต้องขอบาย
เพิ่งจะมาทำเป็นสนใจ
เจ็ดพันเจ็ดร้อยกับอีกเจ็ดสิบเจ็ดคำ
พูดอะไรมากมายล่ะฉันขี้เกียจจำ
พูดทำไมทั้งๆ ที่เธอก็ยังทำ เหมือนเคย
เจ็ดพันเจ็ดร้อยกับอีกเจ็ดสิบเจ็ดคำ
ก็ไม่ช่วยลบเรื่องอะไรที่เธอทำ
เก็บทุกคำที่เธอนั้นเตรียมจะพูดมัน ไว้เลย
แค่เธอเดินไปก็พอ พูดเยอะก็ยิ่งเจ็บคอ
หวังดีนะเธอ ฉันขอ
และฉันก็คงจะพอ พูดเยอะก็ยิ่งเจ็บคอ
เพราะไม่มีความหมาย ก็เท่านั้น
พูดเยอะมันไม่ดีหรอก เจ็บคอ
หยดน้ำตา มากเท่าไร
ในวันนั้นที่ฉันต้องเสียไป
เธออย่ามา ทำเป็นร้องไห้
เจ็ดพันเจ็ดร้อยกับอีกเจ็ดสิบเจ็ดคำ
พูดอะไรมากมายล่ะฉันขี้เกียจจำ
พูดทำไมทั้งๆ ที่เธอก็ยังทำ เหมือนเคย
เจ็ดพันเจ็ดร้อยกับอีกเจ็ดสิบเจ็ดคำ
ก็ไม่ช่วยลบเรื่องอะไรที่เธอทำ
เก็บทุกคำที่เธอนั้นเตรียมจะพูดมัน ไว้เลย
เจ็ดพันเจ็ดร้อยกับอีกเจ็ดสิบเจ็ดคำ
พูดอะไรมากมายล่ะฉันขี้เกียจจำ
พูดทำไมทั้งๆ ที่เธอก็ยังทำ เหมือนเคย
เจ็ดพันเจ็ดร้อยกับอีกเจ็ดสิบเจ็ดคำ
ก็ไม่ช่วยลบเรื่องอะไรที่เธอทำ
เก็บทุกคำที่เธอนั้นเตรียมจะพูดมัน ไว้เลย
แค่เธอเดินไปก็พอ พูดเยอะก็ยิ่งเจ็บคอ
หวังดีนะเธอ ฉันขอ (หวังดีนะเธอ)
และฉันก็คงจะพอ พูดเยอะก็ยิ่งเจ็บคอ
เพราะไม่มีความหมาย ก็เท่านั้น
พูดเยอะมันไม่ดีหรอก เจ็บคอ